جریان سنج
جریان سنج اکسیژن (oxygen flow meter) دستگاهی می باشد که جریان اکسیژن را از کپسول اکسیژن به بیمار اندازهگیری میکند. مانومتر میاقتدار آن را به قسمتی از مخزن اکسیژن متصل کرد، یا یک دستگاه مستقل باشد که جریان یک مخزن گاز یا توزیعکننده گاز را اندازهگیری میکند. این بخش در هر دستگاه توزیعکننده اکسیژن ضروری میباشد زیرا اندازهگیری جریان گاز که از طریق سیستم به مخاطب یا بیمار منتقل میشود را انجام میدهد. معمولا روی شیر جریان برای دستگاه پخشکننده اکسیژن به صورت استاندارد وجود داراست. سیستمهای اندازهگیری پیشرفته جریان اکسیژن همچنین میتوانند پرشین ابزار دقیق نماد دهند که دستگاه در گیر انسداد هست یا مخزن اکسیژن برای به کار گیری نامناسب میباشد.
فشار سنج
گاز در کپسولهای گاز فشرده عرضه و انتقال می یابد و از فشارسنج ها برای تحقیق بر فشار داخل آن کپسولها استعمال میشود. فشارسنجها یا حیرانهای فشار (Pressure gage) معمولا روی رگلاتورهایی نصب می گردند که خروجی گاز اکسیژن در کپسول را کنترل میکنند. مانومتر اکسیژن مطلقا این قطعه را دارااست.
شیر فشار شکن
هنگامی که دریچه کپسول گاز به آرامی باز میشود، در صورت لزوم شیر کاهش فشار مربوطه به درستی کار کرده و انبساط گاز به طور نسبی دمای دستگاه را با جریان گاز خروجی کاهش میدهد.
جام مرطوب کننده
یکیاز عوارض جانبی احتمالی به کار گیری از اکسیژن اضافی با کپسول اکسیژن جریان مداوم در خانه، خشک شدن مجاری بینی می باشد. غشای بینی بیماران ممکن می باشد زخم شده و خراش دیده شود و ممکن هست خونریزی های مکرر بینی را تجربه کنند. لیوان مرطوب کننده اکسیژن (oxygen humidifier cup) دستگاههای پزشکی میباشند که برای مرطوب کردن اکسیژن اضافی استعمال می گردند. به طور معمول یک مرطوب کننده حباب دار رطوبت وقتگیر مجال را برای راحتی بیشتر بیمار در طول درمان با اکسیژن، به ویژه در آب و هوای خشکتر، فراهم میکند.
گونه های مانومتر اکسیژن پزشکی
دو نوع رگلاتور اکسیژن وجود دارد که درپی تفصیل داده می شود:
· مانومتر اکسیژن پالس ثابت
نوع پالس ثابت مانومتر زمانی که بیمار استارت به تنفس میکند، یک پالس (حجم) از پیش تعیین شده را ارائه میدهد. جریان اکسیژن در محدوده از پیش تعیین شده متوقف میگردد. این دستگاهها معمولا دارای نرخ جریان نخستین بالاتری می باشند و اجازه میدهند حجم پالس گاز در نصیب اول یک تنفس عمیق وارد خواهد شد. حجم حقیقی و واقعی پالس اکسیژن تحویل شده در تنظیمات، بسته به سازنده و دستگاه خاص متفاوت است و معمولا بر اساس مدلها و معلومات ریاضی میباشد. این تنظیمات برای آن است که درصد اکسیژنی که به بیمار داده می شود شبیه به جریان مداوم اکسیژن باشد. محدوده حجم پالس در دستگاهها متعدد می باشد که از بر حسب میلیمتر در هر تنفس از حدود 5 میلیلیتر تا 22 میلیلیتر میرسند.
· مانومتر اکسیژن پالسی
مانومتر اکسیژن پالسی مبنی بر همان اصل پالس ثابت عمل میکنند، که در آن نفس بیمار سبب ساز میگردد دستگاه اکسیژن را به فرد برساند. با این حالا بسته به طراحی دستگاه خاص، بعداز تحویل پالس اولیه اکسیژن، برخی از دستگاهها جریان از پیش تعیین شده (یعنی 2 لیتر در دقیقه) اکسیژن را تا مجال بازدم ادامه میدهند. در حالی که برخی دیگر تا بسته شدن شیر جریان، جریان کمتری دارند و جریان به طور کامل متوقف میشود. واحد سنجش جریان اکسیژن بعداز تحویل حجم در دو سوم نخستین تنفس بستگی به دستگاه دارااست. جریان وارد شده در یک سوم نقطه پايان تنفس هدر رفته تلقی میگردد، زیرا در وقتی از نفس قرار میگیرد که به عنوان فضای بن بست آناتومیک در لحاظ گرفته میگردد.
با الگوی طبیعی تنفس، فرد یک سوم زمان را به دم اختصاص داده و حدود دو سوم زمان هوا را بازدم میکند. از آنجا که مانومتر اکسیژن فقط در هنگام دم اکسیژن آزاد میکند، از حیث تئوری زمان به کارگیری از اکسیژن را حدود 3:1 افزایش می دهد. بنابراین کپسولی که از دستگاه مانومتر اکسیژن استفاده میکند سه برابر بیشتر از یک کپسول بدون دستگاه دوام میاورد و اکسیژن بیشتری ذخیره میشود. بعضا از سازندگان دستگاهها ادعا میکنند که نسبت حداکثر 7:1 را ارائه میدهند. از دید بالینی اصلی هست بدانید که نسبت ذخیره اکسیژن با تحویل اکسیژن رابطه معکوس دارد. کلاً، هرچه نسبت ذخیره بیشتر باشد، حجم اکسیژن تحویل داده شده به بیمار کمتر هست.
جریان سنج
جریان سنج اکسیژن (oxygen flow meter) دستگاهی می باشد که جریان اکسیژن را از کپسول اکسیژن به بیمار اندازهگیری میکند. مانومتر میاقتدار آن را به قسمتی از مخزن اکسیژن متصل کرد، یا یک دستگاه مستقل باشد که جریان یک مخزن گاز یا توزیعکننده گاز را اندازهگیری میکند. این بخش در هر دستگاه توزیعکننده اکسیژن ضروری میباشد زیرا اندازهگیری جریان گاز که از طریق سیستم به مخاطب یا بیمار منتقل میشود را انجام میدهد. معمولا روی شیر جریان برای دستگاه پخشکننده اکسیژن به صورت استاندارد وجود داراست. سیستمهای اندازهگیری پیشرفته جریان اکسیژن همچنین میتوانند پرشین ابزار دقیق نماد دهند که دستگاه در گیر انسداد هست یا مخزن اکسیژن برای به کار گیری نامناسب میباشد.
فشار سنج
گاز در کپسولهای گاز فشرده عرضه و انتقال می یابد و از فشارسنج ها برای تحقیق بر فشار داخل آن کپسولها استعمال میشود. فشارسنجها یا حیرانهای فشار (Pressure gage) معمولا روی رگلاتورهایی نصب می گردند که خروجی گاز اکسیژن در کپسول را کنترل میکنند. مانومتر اکسیژن مطلقا این قطعه را دارااست.
شیر فشار شکن
هنگامی که دریچه کپسول گاز به آرامی باز میشود، در صورت لزوم شیر کاهش فشار مربوطه به درستی کار کرده و انبساط گاز به طور نسبی دمای دستگاه را با جریان گاز خروجی کاهش میدهد.
جام مرطوب کننده
یکیاز عوارض جانبی احتمالی به کار گیری از اکسیژن اضافی با کپسول اکسیژن جریان مداوم در خانه، خشک شدن مجاری بینی می باشد. غشای بینی بیماران ممکن می باشد زخم شده و خراش دیده شود و ممکن هست خونریزی های مکرر بینی را تجربه کنند. لیوان مرطوب کننده اکسیژن (oxygen humidifier cup) دستگاههای پزشکی میباشند که برای مرطوب کردن اکسیژن اضافی استعمال می گردند. به طور معمول یک مرطوب کننده حباب دار رطوبت وقتگیر مجال را برای راحتی بیشتر بیمار در طول درمان با اکسیژن، به ویژه در آب و هوای خشکتر، فراهم میکند.
گونه های مانومتر اکسیژن پزشکی
دو نوع رگلاتور اکسیژن وجود دارد که درپی تفصیل داده می شود:
· مانومتر اکسیژن پالس ثابت
نوع پالس ثابت مانومتر زمانی که بیمار استارت به تنفس میکند، یک پالس (حجم) از پیش تعیین شده را ارائه میدهد. جریان اکسیژن در محدوده از پیش تعیین شده متوقف میگردد. این دستگاهها معمولا دارای نرخ جریان نخستین بالاتری می باشند و اجازه میدهند حجم پالس گاز در نصیب اول یک تنفس عمیق وارد خواهد شد. حجم حقیقی و واقعی پالس اکسیژن تحویل شده در تنظیمات، بسته به سازنده و دستگاه خاص متفاوت است و معمولا بر اساس مدلها و معلومات ریاضی میباشد. این تنظیمات برای آن است که درصد اکسیژنی که به بیمار داده می شود شبیه به جریان مداوم اکسیژن باشد. محدوده حجم پالس در دستگاهها متعدد می باشد که از بر حسب میلیمتر در هر تنفس از حدود 5 میلیلیتر تا 22 میلیلیتر میرسند.
· مانومتر اکسیژن پالسی
مانومتر اکسیژن پالسی مبنی بر همان اصل پالس ثابت عمل میکنند، که در آن نفس بیمار سبب ساز میگردد دستگاه اکسیژن را به فرد برساند. با این حالا بسته به طراحی دستگاه خاص، بعداز تحویل پالس اولیه اکسیژن، برخی از دستگاهها جریان از پیش تعیین شده (یعنی 2 لیتر در دقیقه) اکسیژن را تا مجال بازدم ادامه میدهند. در حالی که برخی دیگر تا بسته شدن شیر جریان، جریان کمتری دارند و جریان به طور کامل متوقف میشود. واحد سنجش جریان اکسیژن بعداز تحویل حجم در دو سوم نخستین تنفس بستگی به دستگاه دارااست. جریان وارد شده در یک سوم نقطه پايان تنفس هدر رفته تلقی میگردد، زیرا در وقتی از نفس قرار میگیرد که به عنوان فضای بن بست آناتومیک در لحاظ گرفته میگردد.
با الگوی طبیعی تنفس، فرد یک سوم زمان را به دم اختصاص داده و حدود دو سوم زمان هوا را بازدم میکند. از آنجا که مانومتر اکسیژن فقط در هنگام دم اکسیژن آزاد میکند، از حیث تئوری زمان به کارگیری از اکسیژن را حدود 3:1 افزایش می دهد. بنابراین کپسولی که از دستگاه مانومتر اکسیژن استفاده میکند سه برابر بیشتر از یک کپسول بدون دستگاه دوام میاورد و اکسیژن بیشتری ذخیره میشود. بعضا از سازندگان دستگاهها ادعا میکنند که نسبت حداکثر 7:1 را ارائه میدهند. از دید بالینی اصلی هست بدانید که نسبت ذخیره اکسیژن با تحویل اکسیژن رابطه معکوس دارد. کلاً، هرچه نسبت ذخیره بیشتر باشد، حجم اکسیژن تحویل داده شده به بیمار کمتر هست.